حرف (الف)
1)– «آخِر الطّب الکَیُّ ». (العجلونی ، بی تا : 1/15) ؛ (ت/17): (آخرین مداوا کردن داغ کردن است).
تـــــوبه کن و زخــورده استفراغ کـن
ور جراحت کهنه شــــد رو داغ کــن (مولوی، 1386: 259)
داغ حــــــسرت نهــــــاده ام بر دل
گفته انــد: (آخرالـــــدّواء اَلـــــكَى) (ظهير ، 343:1381)
مپنـــــداريـد كــان بـــــود اختيارى
كه هست انـــدر مثـــــل آخردواكى (ابن يمين ،519:1344)
به صـوت بلبل وقـمرى اگر ننـوشى مى
عــــلاج كى كنمت؟آخرالـدواء الـكى (حافظ ، 611:1387)
طـويلـه ی شـتران است و داغ گاه خران
چگـونه داغى داغى كه آخرينه دواست ( اديب ،184:1380 )
2) – «آفَة العِلم الخَلاَء ». (ت/18) : (آفت علم دوری از آن است).
هر آن کس که دانش فرامــــوش کنــد
زبان را بــه گفتار خامـــش کنـــــد (فردوسی،1375 : 8/118)
قـول را نیست ثوابی،چوعمل نیست برو
ایزد از بهرعمل کرد تو را وعـده ثواب (ناصر خسرو،1386: 100)
علم را جزکه عمل بنده ندیده است حکیم
علم را کس نتوانــدکه ببندد به طـناب (همان : 100)
علم و عـمل ورز که مــــردم به حـشر
ز آتش جاویــــد بــدین دو، رهاست (همان: 112)
جان مردم را دو قوّت بینم از علم و عمل
چون درختی کش عمل برگ است وزعلم است بار (همان: 250)
قول و عـمل چون به هم آمـــد بدانک
رسته شدی از تن غــــدّار خـــویش ( همان : 292)
با عــمل مرعلــم دیـــن را راست دار
آن از این کـمتر مکـــن یک خردلــه (ناصر خسرو،1386: 423)
چـــو دانش جــویــد و دانش پسندد
بیامـــــوزد پس آن را کار بنــــــدد (گرگانی ، 1349: 6)
هرکه علـــــمی دارد و نبـــــود برآن
از طریــق عـــــقل باشــــد برکران (عطار، 1373: 73)
وگر دانش بــــــــود کردار نــــبود
ترا و دانشــت را بــــار نبـــــــود (عطار، 1386: 141)
چــو علمت هست در علمت عمل کن
پس از علم و عمـل ، اسرار حـل کـن (همان: 142)
کسی کاو دانــــد و کارش نـبنــــدد
بر او بگری ، که او بر خــویش خنـدد (همان: 142)
قــــول و فعــــل بی تناقض بایـدت
تا قبــــول انــدر زمان پیش آیــدت (مولوی، 1389: 720)
تن به جــاه و بــــمال چست شـــود
دین بعلم و عمـــل درست شـــــود (اوحدی مرغه ای،1340: 590)
عـــالمی را که گـفت باشــــد و بس
هرچه گویـــــد نگیرد انــــدر کس (همان: 73)
علـــــم چــــندان که بیشترخــوانی
چـــــون عمـــل در تو نیست نادانی (سعدی،1382: 146)
نه مـــــحقق بـــــود نه دانشمنــــد
چــار پایی بر او کتــــــابی چنــــد (همان: 146)
در عمل کــوش و هر چه خـواهی پوش
تاج بر ســر نــــه و علـــم بر دوش ( همان : 55)
گرهـــــمه علم عالـــــمت باشــــد
بی عمـــــــل مـــدّعی و کــــذّابی ( همان : 772)
از من بگـــــوی عالم تفـسیرگـوی را
گر در عمـــل نکــوشی نادان مفسّری (همان: 775)
بار درخت علم نـــــدانم بجز عـــمل
با علم اگر عمـــل نکنی شاخ بی بـری ( همان : 775)
شرف مردم به علم است وکرامت به سجود
نیست بی علم وعمل هیچ کس را مقدار (ابن یمین، 1344: 424)
علم چــــــو دادت ز عــمل سرمـپیچ
دانش بی کار نـیــــــرزد به هیــــچ (جامی ، 1386: 421)
چـــو کسب علم کردی در عمل کوش
که علم بی عمل زهـری است بر دوش (همان : 741)
بـــــــکار آر علمی که آمـــــوختی
مـکش مشعلی را کــــــه افـروختی (همان : 979)
چـــــو دانش بسـوی کنش رهبر است
کنش مایـــــه ی دانش دیگـــر است (همان: 979)
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
